حضرت ابوالفضل(ع) حماسه ساز دشت کربلا و منادی شجاعت است که با ایثار و وفاداری خویش برای حفظ و تحکیم مبانی حقیقی اسلام تا آخرین نفس ایستادگی کرد و اینگونه علمدار سپاه اخلاص و شهادت نام گرفت.
حضرت عباس(ع) از پدر بزرگوار خویش درس ایثار و شجاعت آموخت و در کنار برادرانش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) پرورش یافت و آنان را در راه رسالت سنگین رهبری جامعه همراهی کرد. این بزرگوار آنچه را از محضر آن سه امام معصوم(ع) آموخته بود، در کربلا به کار برد و اینگونه حماسه ساز نام آور عاشورای حسینی لقب گرفت.
نقش مهم و تاثیرگذار حضرت ابوالفضل(ع) در واقعه عاشورا بر همگان آشکار است، او در این واقعه برای حفظ و تحکیم مبانی حقیقی اسلام تا آخرین نفس ایستادگی کرد و اسوه پایمردی و وفاداری شد و با شهادت خویش در این نبرد بزرگ، پیام خود در ارتباط با وفاداری به ولایت و امامت را در تاریخ اسلام جاودان ساخت.
ایثارگری های رزمندگان اسلام در هشت سال جنگ تحمیلی در دفاع از آرمان های انقلاب اسلامی و رویارویی با دشمن متجاوز، سبب شد تا سالروز ولادت حضرت ابوالفضل عباس(ع) روز جانباز نام گیرد تا بدین شکل قدردان از خودگذشتگی و شجاعت جانبازان این مرز و بوم باشیم.
ایثارگران و جانبازان هشت سال دفاع مقدس با ایمانی راسخ و با تاسی از حضرت ابوالفضل(ع) حماسه هایی جاودان خلق کردند و پیام آور راستین همرزمان شهید خویش شدند و همواره نیز از آرمان های والای انقلاب اسلامی دفاع می کنند.
پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا به مناسبت سالروز میلاد حضرت ابوالفضل(ع) و بزرگداشت روز جانباز به گفت وگو با حجت الاسلام «محسن عرفاتی» مدیر طرح و برنامه شبکه قرآن و معارف صدا وسیما و پژوهشگر امور دینی پرداخته است.
حجت الاسلام عرفاتی با اشاره به ویژگی های شخصیتی حضرت ابوالفضل(ع) گفت: یکی از ارزش های والای انسانی و اسلامی، رعایت ادب و فروتنی نسبت به افرادی است که در مقایسه با انسان، دارای برتری باشند. امیر المومنان(ع) به این ارزش والا، بسیار سفارش می کرد و می فرمود: «هیچ میراثی گرانبهاتر از ادب نیست». حضرت عباس (ع) که پرورش یافته این مکتب درخشان است، سفارش های پدر بزرگوار خود را به بهترین صورت عملی کرد و تا آنجا پیش رفت که نام او در دیباچه دفتر ادب و فروتنی نقش بست و اینگونه در میان مردم یادآور این ارزش اسلامی به شمار می رود.
ایمان و خدامحوری، رمز پیروزی بزرگ مردان جهان در رویارویی با دشمنان الهی محسوب می شود و تنها نیرویی است که با تکیه بر آن، دشمنی با دین، فرو می ریزد. امام صادق(ع) در آغاز زیارت نامه حضرت عباس(ع)، ایشان را با صفت ایمان و خداباوری نام می برد و در پایان، بر ایمان محض و بصیرت والای او گواهی داده است و می فرماید: «گواهی می دهم که تو لحظه ای از خود سستی نشان ندادی و برنگشتی، بلکه مَشی تو بر ایمان و بصیرت در دین رقم خورده بود.» حضرت ابوالفضل(ع) معصوم نبود و به رهبری امام خویش نیاز واقعی داشت. البته ایمان وی سبب پیدایش عصمت عملی بدون تشریح از ناحیه پروردگار شده بود و مانند پیشوایان معصوم خویش از گناه دوری می کرد. آن حضرت عبادت کننده راستین آفریدگار به شمار می رود و نشانه های عبادت در سیمای او آشکار بود.
