حضرت ابوالفضل(ع)؛‌ حماسه ساز نام آور عاشورا

 حضرت ابوالفضل(ع) حماسه ساز دشت کربلا و منادی شجاعت است که با ایثار و وفاداری خویش برای حفظ و تحکیم مبانی حقیقی اسلام تا آخرین نفس ایستادگی کرد و اینگونه علمدار سپاه اخلاص و شهادت نام گرفت.

چهارم شعبان سالروز ولادت سقای دشت کربلا حضرت ابوالفضل(ع) فرزند امام علی(ع) و ام البنین از بانوان پرهیزکار و پاکدامن آن روزگار است. از لقب های ایشان می توان به «ابوالفضل، قمر بنی هاشم، سپه سالار، علمدار و سقا» اشاره کرد.
حضرت عباس(ع) از پدر بزرگوار خویش درس ایثار و شجاعت آموخت و در کنار برادرانش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) پرورش یافت و آنان را در راه رسالت سنگین رهبری جامعه همراهی کرد. این بزرگوار آنچه را از محضر آن سه امام معصوم(ع) آموخته بود، در کربلا به کار برد و اینگونه حماسه ساز نام آور عاشورای حسینی لقب گرفت.
نقش مهم و تاثیرگذار حضرت ابوالفضل(ع) در واقعه عاشورا بر همگان آشکار است، او در این واقعه برای حفظ و تحکیم مبانی حقیقی اسلام تا آخرین نفس ایستادگی کرد و اسوه پایمردی و وفاداری شد و با شهادت خویش در این نبرد بزرگ، پیام خود در ارتباط با وفاداری به ولایت و امامت را در تاریخ اسلام جاودان ساخت.
ایثارگری های رزمندگان اسلام در هشت سال جنگ تحمیلی در دفاع از آرمان های انقلاب اسلامی و رویارویی با دشمن متجاوز، سبب شد تا سالروز ولادت حضرت ابوالفضل عباس(ع) روز جانباز نام گیرد تا بدین شکل قدردان از خودگذشتگی و شجاعت جانبازان این مرز و بوم باشیم.
ایثارگران و جانبازان هشت سال دفاع مقدس با ایمانی راسخ و با تاسی از حضرت ابوالفضل(ع) حماسه هایی جاودان خلق کردند و پیام آور راستین همرزمان شهید خویش شدند و همواره نیز از آرمان های والای انقلاب اسلامی دفاع می کنند.
پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا به مناسبت سالروز میلاد حضرت ابوالفضل(ع) و بزرگداشت روز جانباز به گفت وگو با حجت الاسلام «محسن عرفاتی» مدیر طرح و برنامه شبکه قرآن و معارف صدا وسیما و پژوهشگر امور دینی پرداخته است.
حجت الاسلام عرفاتی با اشاره به ویژگی های شخصیتی حضرت ابوالفضل(ع) گفت: یکی از ارزش های والای انسانی و اسلامی، رعایت ادب و فروتنی نسبت به افرادی است که در مقایسه با انسان، دارای برتری باشند. امیر المومنان(ع) به این ارزش والا، بسیار سفارش می کرد و می فرمود: «هیچ میراثی گرانبهاتر از ادب نیست». حضرت عباس (ع) که پرورش یافته این مکتب درخشان است، سفارش های پدر بزرگوار خود را به بهترین صورت عملی کرد و تا آنجا پیش رفت که نام او در دیباچه دفتر ادب و فروتنی نقش بست و اینگونه در میان مردم یادآور این ارزش اسلامی به شمار می رود.
ایمان و خدامحوری، رمز پیروزی بزرگ مردان جهان در رویارویی با دشمنان الهی محسوب می شود و تنها نیرویی است که با تکیه بر آن، دشمنی با دین، فرو می ریزد. امام صادق(ع) در آغاز زیارت نامه حضرت عباس(ع)، ایشان را با صفت ایمان و خداباوری نام می برد و در پایان، بر ایمان محض و بصیرت والای او گواهی داده است و می فرماید: «گواهی می دهم که تو لحظه ای از خود سستی نشان ندادی و برنگشتی، بلکه مَشی تو بر ایمان و بصیرت در دین رقم خورده بود.» حضرت ابوالفضل(ع) معصوم نبود و به رهبری امام خویش نیاز واقعی داشت. البته ایمان وی سبب پیدایش عصمت عملی بدون تشریح از ناحیه پروردگار شده بود و مانند پیشوایان معصوم خویش از گناه دوری می کرد. آن حضرت عبادت کننده راستین آفریدگار به شمار می رود و نشانه های عبادت در سیمای او آشکار بود.

به مناسب سالروز میلاد امام حسین(ع)

امام حسین(ع)؛ پاسدار معنویت و دفاع از ارزش های الهی

تهران- ایرنا- سوم شعبان سالروز ولادت سومین پیشوای شیعیان امام حسین(ع) است؛ قافله سالار کاروان عشق که برای احیای سنت پیامبر(ص) ‌و رویارویی با پلیدی ها قیام کرد و با اهدای جان خویش و یاران باوفایش به پاسداری از معنویت و دفاع از ارزش های والای انسانی پرداخت.

«ای مردم! این حسین، فرزند علی است. او را بشناسید. سوگند به آن که جانم در دست اوست، او و دوستدارانش و دوستداران دوستدارانش در بهشت اند.» این جملات گزیده ای از سخنان پیامبر اکرم(ص) درباره امام حسین(ع) است.
سومین پیشوای شیعیان در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه چشم به جهان گشود، پاسدار سنت و دین الهی که حماسه عاشورا را برای دفاع از آرمان های اسلام ناب محمدی و حفظ اصول دین خلق کرد و در سال های بعد با قیامی سرنوشت ساز، آموزگار آزادگی و شجاعت نام گرفت و این گونه به جامعه اسلامی حیاتی تازه بخشید.
«سیدالشهدا، الشهید السعید، الامام الثالث، رشید، مبارک، سبط، ، الدلیل علی ذات الله و ...» از لقب های ایشان محسوب می شوند و ابوعلی کنیه این امام همام به شمار می رود.

امام حسین(ع) در دوران کودکی از چشمه دانش پیامبر اکرم(ص) بهره برد و پس از رحلت ایشان در سایه محبت امام علی(ع) رشد و پرورش یافت و برای پیشبرد اهداف اسلام همواره در کنار پدر و برادر بزرگوارش در تمامی لحظه ها بود.
سید و سالار شهیدان مقام والای امامت را به مدت 11 سال برعهده داشت، در آن هنگام حاکمان بنی امیه چون معاویه و یزد فرزندش بر مسند خلافت تکیه زده بودند و تمام تلاش خویش را برای تخریب جامعه اسلامی به کار می بستند.
ایشان برای دفاع از حقانیت اسلام علیه ظلم و ستم یزیدبن معاویه قیام کرد تا پیام وحدت مسلمانان را برای اجرای حکومت عدل و حفظ ارزش های راستین اسلام به گوش همگان برساند، به گونه ای که اکنون پس از گذشت چندین سده از وقوع رویداد عاشورا؛ شیعیان جهان سالروز این رخداد بزرگ را ارج می نهند.
امام حسین(ع) در روز عاشورا به مصاف سپاه ظلم رفت و به همراه 72 تن از یاران وفادارش به شهادت رسید و به انسان های آزاده درس ایثار و شجاعت را به نیکی آموخت و به عنوان الگوی کامل پاسداری از ارزش های اسلامی در میان مسلمانان گرامی داشته می شود.
رزمندگان ایران اسلامی با پیروی از سیدالشهدا(ع) درطول تاریخ انقلاب و پس از آن در هشت سال جنگ تحمیلی به مبارزه با ظلم و ستم و دفاع از وطن پرداختند و همین رشادت ها و مجاهدت های سربازان اسلام سبب شد تا امام خمینی(ره) هفتم تیر 1358 خورشیدی را همزمان با سوم شعبان سالروز میلاد امام حسین(ع)، به پاس قدردانی از پاسداران این مرز و بوم روز پاسدار نام نهند.
پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا به مناسبت سالروز میلاد امام حسین(ع) و گرامیداشت روز پاسدار با حجت الاسلام «مجتبی دهقانی پوده» کارشناس معارف و امور دینی به گفت وگو پرداخته است.
** امام حسین(ع)؛ مظهر تمامی صفات پسندیده
حجت الاسلام دهقانی پوده با اشاره به بارزترین ویژگی ها و خصوصیات اخلاقی امام حسین(ع) گفت: امام حسین(ع) مظهر تمامی صفات پسندیده و کمالات است. وی در همه جهت های اخلاقی و رفتاری نمونه و تجسم کامل حضرت محمد(ص) بود. سیره اخلاقی و رفتاری آن امام همام نشان از روح متعالی و تربیت در دامان پیامبر گرامی اسلام(ص) و خصلت ‌های برجسته آن حضرت(ع)، در صحنه ‌های مختلف نهضت عاشورا نیز جلوه داشت. ایشان در سخت ترین شرایط محاصره و سختی در کربلا به بیعت راضی نشد و عزتمندانه به استقبال شهادت رفت.
** نهادینه کردن اخلاق در جامعه؛ هدف امام حسین(ع)
وی نهضت امام حسین(ع) را در جهت اخلاقی شدن جامعه آن زمان دانست و بیان داشت: ایشان اخلاق مداری در جامعه را بسیار لازم می دانست و همواره سعی می کرد تا مردم این امر مهم را رعایت کنند. بخش زیادی از این مساله مربوط به حکمرانان می شود، کارگزاری که دروغ می گوید، حق دیگران را غصب می کند نمی تواند به درستی جامعه را اداره کند. ایشان همواره به حاکمان و کارگزاران سفارش می کردند که نباید اعمال و رفتارشان آغشته به دروغ باشد زیرا زمینه ساز فساد در جامعه خواهد شد و مردم نیز از آنها الگو می گیرند. جامعه اسلامی که به طرف اخلاقی شدن پیش برود دارای ارزش های فراوانی است. در جامعه اسلامی همه باید از کرامت انسانی و حقوق فردی برخوردار باشند و مردم این حق را دارند که حکمرانان شایسته ای داشته باشند.

سلام بر شعبان

سفری به یاد ماندنی در زواره دومین شهر خشت و گل جهان

💥دید از بناهای تاریخی
💥اتش بازی در کویر زیبای لوت
💥صبحانه.ناهار.شام
💥اقامت در خانه ها ی سنتی
💥 مدت افامت یک شب
💥قیمت از 200 هزار تومان
💥سفری خوش را با ما تجربه کنید
🌿  ثبت نام تلفنی انجام می پذیرد

مناجات ائمه (ع) در ماه شعبان و مناجات شعبانیه

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُسْتَکِیناً لَکَ مُتَضَرِّعاً إِلَیْکَ رَاجِیاً لِمَا لَدَیْکَ ثَوَابِی وَ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَ تَخْبُرُ حَاجَتِی وَ تَعْرِفُ ضَمِیرِی وَ لا یَخْفَى عَلَیْکَ أَمْرُ مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَایَ وَ مَا أُرِیدُ أَنْ أُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقِی وَ أَتَفَوَّهَ بِهِ مِنْ طَلِبَتِی وَ أَرْجُوهُ لِعَاقِبَتِی وَ قَدْ جَرَتْ مَقَادِیرُکَ عَلَیَّ یَا سَیِّدِی فِیمَا یَکُونُ مِنِّی إِلَى آخِرِ عُمْرِی مِنْ سَرِیرَتِی وَ عَلانِیَتِی وَ بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی إِلَهِی إِنْ حَرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْزُقُنِی وَ إِنْ خَذَلْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُنِی.

خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و شنواى دعایم باش آنگاه که می خوانمت، و صدایم را بشنو گاهى که صدایت می کنم، و به من توجّه کن هنگامی که با تو مناجات می نمایم، همانا به سوى تو گریختم، و در حال درماندگى و زارى در برابرت ایستادم، پاداشى را که نزد توست امیدوارم، آنچه را که در درون دارم می دانى، بر حاجتم خبر دارى، نهانم را می شناسى، کار بازگشت به آخرت و خانه ابدی ام بر تو پوشیده نیست، و آنچه که می خواهم به زبان آرم، و خواهش خویش را بازگو کنم و هم آنچه را که براى عاقبتم امید دارم، بر تو پنهان نیست، همانا آنچه تقدیر نموده اى بر من اى آقاى من در آنچه که تا پایان عمر بر من فرود می آید از نهان و آشکارم جارى شده است، و تنها به دست توست نه به دست غیر تو فزونى و کاستی ام و سود و زیانم، خدایا! اگر محرومم کنى پس کیست آن که به من روزى دهد؟ و اگر خوارم سازى پس کیست آن که به من یارى رساند،

إِلَهِی أَعُوذُ بِکَ مِنْ غَضَبِکَ وَ حُلُولِ سَخَطِکَ إِلَهِی إِنْ کُنْتُ غَیْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِکَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَیَّ بِفَضْلِ سَعَتِکَ إِلَهِی کَأَنِّی بِنَفْسِی وَاقِفَةٌ بَیْنَ یَدَیْکَ وَ قَدْ أَظَلَّهَا حُسْنُ تَوَکُّلِی عَلَیْکَ فَقُلْتَ [فَفَعَلْتَ ] مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنِی بِعَفْوِکَ إِلَهِی إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلَى مِنْکَ بِذَلِکَ وَ إِنْ کَانَ قَدْ دَنَا أَجَلِی وَ لَمْ یُدْنِنِی [یَدْنُ ] مِنْکَ عَمَلِی فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرَارَ بِالذَّنْبِ إِلَیْکَ وَسِیلَتِی إِلَهِی قَدْ جُرْتُ عَلَى نَفْسِی فِی النَّظَرِ لَهَا فَلَهَا الْوَیْلُ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَهَا إِلَهِی لَمْ یَزَلْ بِرُّکَ عَلَیَّ أَیَّامَ حَیَاتِی فَلا تَقْطَعْ بِرَّکَ عَنِّی فِی مَمَاتِی إِلَهِی کَیْفَ آیَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِکَ لِی بَعْدَ مَمَاتِی وَ أَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِی [تُولِنِی ] إِلّا الْجَمِیلَ فِی حَیَاتِی.

خدایا! به تو پناه می آورم از خشمت و از فرود آمدن غضبت.
خدایا! اگر شایسته رحمت نیستم، تو سزاوارى که بر من با فراوانى فضلت بخشش نمایى، خدایا! گویى من با همه هستی ام در برابرت ایستاده ام، درحالیکه حسن اعتمادم بر تو، بر وجودم سایه افکنده است، و آنچه را تو شایسته آنى بر من جارى کرده ای و مرا با عفوت پوشانده اى، خدایا! اگر گذشت کنى، چه کسى از تو سزاوارتر به آن است؟ و اگر مرگم نزدیک شده باشد و عملم مرا به تو نزدیک نکرده، اعترافم را به گناه وسیله خویش به بارگاهت قرار دادم.
خدایا بر نفسم در فرمانبرى از آن گناه بار کردم، پس واى بر او اگر او را نیامرزی، خدایا نیکی ات بر من در روزهاى زندگی ام پیوسته بود، پس نیکى خویش را در هنگام مرگم از من قطع مکن.
خدایا چگونه از حسن توجهت پس از مرگم ناامید شوم؟ ، درحالیکه در طول زندگی ام مرا جز به نیکى سرپرستى نکردى.

إِلَهِی تَوَلَّ مِنْ أَمْرِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ عُدْ عَلَیَّ بِفَضْلِکَ عَلَى مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ إِلَهِی قَدْ سَتَرْتَ عَلَیَّ ذُنُوبا فِی الدُّنْیَا وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَى سَتْرِهَا عَلَیَّ مِنْکَ فِی الْأُخْرَى [إِلَهِی قَدْ أَحْسَنْتَ إِلَیَ ] إِذْ لَمْ تُظْهِرْهَا لِأَحَدٍ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ فَلا تَفْضَحْنِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ إِلَهِی جُودُکَ بَسَطَ أَمَلِی وَ عَفْوُکَ أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِی إِلَهِی فَسُرَّنِی بِلِقَائِکَ یَوْمَ تَقْضِی فِیهِ بَیْنَ عِبَادِکَ إِلَهِی اعْتِذَارِی إِلَیْکَ اعْتِذَارُ مَنْ لَمْ یَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ فَاقْبَلْ عُذْرِی یَا أَکْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَیْهِ الْمُسِیئُونَ .

خدایا کارم را چنان که سزاوار آنى بر عهده گیر، خدایا به سوى من با فضلت بازگرد، به سوى گناهکارى که جهلش سراپایش را پوشانده، خدایا گناهانى را در دنیا بر من پوشاندى، که بر پوشاندن آن در آخرت محتاج ترم، گناهم را در دنیا براى هیچیک از بندگان شایسته ات آشکار نکردى، پس مرا در قیامت در برابر دیدگان مردم رسوا مکن، خدایا جود تو آرزویم را گسترده ساخت، و عفو تو از عمل من برترى گرفت.

اعمال شب و روز اول ماه شعبان

شب اول ماه شعبان بر اساس آنچه که از مطالب نقل شده از حضرت محمد (ص) و ائمه اطهار (ع) به دست ما رسیده، اعمال متعددی دارد.

با فرا رسیدن ماه شعبان - که پیامبر اسلام (ص) آن را اینگونه تعریف کرده است «شعبان ماه شریفی است و آن ماه من است، حاملان عرش آن را بزرگ می‌شمارند و حق آن را می‌شناسند، آن ماهی است که در آن همچون ماه رمضان، روزی بندگان زیاد می‌شود»- اعمالی برای مسلمانان تعریف می‌شود که از آن جمله می‌توان به روزه سه روز اول این ماه اشاره کرد.

 

در خصوص روزه روز اول ماه شعبان از امام صادق (ع) چنین روایت شده است که «هر که روز اول شعبان را روزه بگیرد، بى تردید بهشت بر او واجب می‌شود.»

 

همچنین سید بن طاووس از حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله ثواب بسیارى را براى کسى که سه روز اوّل ماه شعبان را روزه بگیرد و در شب هاى آن، دو رکعت نماز بجاى آورد، با این ترتیب که در هر رکعت سوره «حمد» یک بار، و سوره «قل هو اللّه احد» یازده بار خوانده شود روایت کرده است.

 

شایان ذکر است در تفسیر امام حسن عسگرى (ع) نیز روایتى در فضیلت ماه شعبان و روز اول آن ذکر شده که فواید بسیاری در آن شمرده شده و ثقة الاسلام نورى آن روایت را ترجمه کرده و در پایان کتاب «کلمه طیّبه» آورده است. در این خبر چنین آمده است که «حضرت امیر‌المؤمنین علیه السّلام در روز اول شعبان به جماعتى برخورد که در مسجد نشسته بودند و درباره قدر و امثال آن گفت‌وگو می‌کردند تا آنکه لجاجت و جدالشان و فریاد و صدایشان سخت بلند شد. حضرت ایستاد و بر آن‌ها سلام کرد، پاسخ سلام را دادند و به احترام حضرت از جاى برخاستند و درخواست کردند کنار آنان بنشیند. ایشان توجّهى به دعوت آنان نکردند و در همان حالت ایستاده فرمودند: اى گروهى که سخن می‌گویید در مسئله‌ای که سودى نمی‌رساند، آیا ندانستید که خداى تعالى را بندگانى است که آنان را از هراس ساکت نموده بى آنکه لال باشند، یا از سخن گفتن عاجز باشند. اینان هرگاه عظمت خدا را به خاطر مى‌آورند، زبانهایشان شکسته و دلهایشان از جا کنده می‌شود و عقلشان از سر میرود و دچار بهت و حیرت می‌گردند، این همه به خاطر بلنداى عزت و شوکت و بزرگداشت خداست! هرگاه از این حالت به خود آیند با کردارهاى پاکیزه به سوى خدا رو می‌کنند و وجود خود را در شمار ستمکاران و خطاکاران به حساب می‌آورند. درحالیکه از تقصیر و کوتاهى پاکند، اینان براى خدا به کردار اندک راضى نمی‌شوند و عمل زیاد را براى او بسیار نمی‌شمارند، پیوسته به کار شایسته و عمل نیک مشغولند. اینان چنانند که هرگاه به ایشان بنگرى، ترسان و هراسان و در بیم و اضطراب به عبادت ایستاده اند. اى گروه تازه کاران شما کجا و ایشان کجا، آیا ندانستید که داناترین مردم به «قدر» ساکت‌ترین ایشانند در سخن از آن، و نادان‌ترین مردم به «قدر» سخنگوترین آنانند نسبت به آن. اى تازه کار‌ها امروز غرّه شعبان کریم است، پروردگار آن را شعبان نامیده به خاطر انشعاب یافتن و پراکنده شدن خیرات در آن، همانا پروردگار شما در شعبان درهاى حسنات را باز کرده، و قصر‌ها و خیراتش را به شما جلوه داد. به قیمتى ارزان و کارهایى آسان.

تقویم ماه شعبان

ماه شعبان ماه سرور و روشنی چشم شیعه به قدوم مبارک امامان معصوم (ع) است.
1. آغاز وجوب روزه
در دومین روز ماه شعبان سال دوم هجری ، روزه ماه مبارک رمضان واجب شد.
2. مرگ معتز عباسی
در دومین روز ماه شعبان سال 255 هجری مرگ معتز عباسی ثبت شده است.
3. ولادت حضرت امام حسین علیه السلام
روز سوم شعبان سال چهارم هجری ، سالار شهیدان و سرور دلباختگان، اباعبدالله، حضرت امام حسین بن علی بن ابیطالب علیه السلام ، پنجمین معصوم آفرینش و امام سوم به دنیا آمد.
4. ولادت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام
روز چهارم شعبان سال 26 هجری قمربنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس ، سقای دشت کربلا بدنیا آمد.نام مشهور آن حضرت عباس که ابوالفضل ، ابوالقربه، قمربنی هاشم ، باب الحوایج، عبدالصالح و سقا هم می گویند. پدرشان حضرت امام علی بن ابیطالب (ع) و مادرشان حضرت ام البنین فاطمه (س) دختر حزام کلابیه است. حضرت عباس (ع) خوش سیما و زیبا رو بود و قامتی بلند و بازوانی قوی داشت.
5. ولادت امام زین العابدین علیه السلام
روز پنجم شعبان سال 38 هجری و در زمان امامت و حکومت امام علی (ع) حضرت سید الساجدین زین العابدین امام علی بن الحسین (ع) بدنیا آمد. پدرشان امام حسین علیه السلام و مادرشان حضرت شهربانو است. امام سجاد علیه السلام دوسال از عمربا برکتش را با جدش امیرالمومنین (ع) و بقیه عمر شریفش راباعموی مکرم و مظلومش امام حسن مجتبی (ع) وپدربزرگوارش امام حسین(ع) گذراند و پس از واقعه عاشورا همراه دیگر اسرا به کوفه و شام برده شد.
6. عقیقه برای امام حسین (ع)
در نهم شعبان که هفتمین روز ولادت امام حسین (ع) است ، حضرت رسول اکرم(ص) گوسفندی رابرای فرزندش بعنوان عقیقه قربانی کردند. سپس موهای سرآنحضرت را تراشیدن و هم وزن آن نقره صدقه دادند.                                                                                        
7. در دهم شعبان؛ ابو جعفر سمری شش روز قبل از رحلتش توقیعی ازناحیه مقدسه حضرت صاحب الامر(عج) برای  آورد.

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ

مبعث؛ طلوع کرامت و عدالت انسانی

مبعث هنگامه ای است که پروردگار با نزول کلام خویش بر قلب پاک حضرت محمد(ص) آغازگر هدایت بشر شد تا شرک، بی عدالتی و جهل را از میان بردارد و توحید و کرامت را در مسیر هدایت انسان ها برای دستیابی به سعادت ابدی قرار دهد.

حضرت محمد(ص) در 27 رجب از طرف پروردگار رسالتی سنگین را برای هدایت مردم بر عهده گرفتند. بدین سان محمد امین(ص) به عنوان آخرین فرستاده حق انتخاب شدند تا مسیر مستقیم و درست را به جهانیان نشان دهند. روایت های اسلامی و پژوهش های تاریخی حکایت از آن دارد که پیش از برگزیده شدن پیامبر اکرم(ص) به نبوت، دین های مختلف الهی، نوید آمدن پیامبر خاتم(ص) را بشارت داده بودند. همچنین در کتاب های آسمانی تورات و انجیل در ارتباط با مبعوث شدن ایشان، مطالبی وجود دارد و به برخی از ویژگی های رسول اکرم(ص) و یاران آن بزرگوار اشاره شده است.
پیامبر گرامی اسلام(ص) در دورانی به پیامبری برگزیده شدند که جهل و نادانی بر بشر سایه افکنده بود و نه تنها شبه جزیره عربستان بلکه بسیاری از سرزمین های دیگر در گمراهی به سر می بردند. در آن روزگار آیین و سنت های ناپسند و غیراخلاقی رواج یافته و ثروت اندوزی و تفاخر فراون شده بود. نظام برده داری و تبعیض های اجتماعی از قانون های موجود در نظام سیاسی حاکم به شمار می رفت. در این هنگامه رسالت پیامبری بر عهده محمد امین(ص) گذاشته شد، مسیری سخت و دشوار که با ندای حق مبنی بر «بخوان، بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید؛ همان که انسان را از خون بسته یی خلق کرد. بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است...» آغاز شد و اینگونه آخرین فرستاده پروردگار، هدایتگر کشتی نجات بشر شد.
حضرت محمد(ص) با یاری انسان های والامقامی همچون حضرت خدیجه(س) و علی ابن ابیطالب(ع) به تبلیغ دین اسلام پرداختند و انسان آن روزگار را با بهترین صفت های اخلاقی، سعادت واقعی، حق و عدالت آشنا ساختند و مسیر نیل به حقیقت را به آنان نشان دادند.
اینک پس از گذر سده ها از آغاز بعثت حضرت محمد(ص) مسلمانان این هنگامه را عنوان یکی از عیدهای بزرگ جهان اسلام گرامی می دارند و از آن به نیکی یاد می کنند.
پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا به مناسبت سالروز بعثت پیامبر اکرم(ص) با حجت الاسلام «علی نبی اللهی» مدرس دانشگاه جامع امام حسین(ع) و پژوهشگر امور دینی به گفت وگو پرداخته است.
** ایجاد نظام عقلانی؛ مهمترین دلیل بعثت حضرت محمد(ص)
حجت الاسلام نبی اللهی معنویت و ایجاد نظام عقلانی را دلیل وجودی بعثت پیامبر(ص) و بعثت ایشان دانست و گفت: حقوق افراد در دوره پیش از مبعث نادیده گرفته می شد و تعامل انسان ها از هیچ گونه منطقی برخوردار نبود. هنگامی که پیامبر اسلام(ص) مبعوث شدند علاوه بر اینکه معنویت و عبودیت به خداوند و توحید را برای بشریت به ارمغان آوردند، یک نظام عقلانی را حاکم بر زندگی انسان ها کردند. توجه به اهتمامی که آیات قرآن کریم به عقل گرایی می کند، مهم است زیرا پروردگار می خواهد تا انسان ها بیندیشند و خیر و صلاح امور را در این دنیا با عقل خویش درک کنند. محمد امین(ص) توانستند پیامبر باطن یعنی عقل انسان ها را بیدار کنند و به همین علت پس از ایشان به وجود پیامبر دیگری احساس نیاز نشد.

از دیگر علت های مبعث پیامبر اکرم(ص) که در قرآن کریم مشاهده می‌شود، موضوع اسوه و الگو بودن ایشان برای مردم به شمار می رود. در قرآن آمده است که‌ حضرت محمد(ص) برای شما بهترین اسوه و الگو در اخلاق و مسایل تربیتی است. نخستین مفسر قرآن کریم، خداوند محسوب می شود و پس از آن، این جایگاه در اختیار محمد مصطفی(ص) قرار گرفت. بنابراین یکی از مسوولیت‌ها و ماموریت ‌هایی که در حوزه نبوت قرار می‌گیرد، بحث تفسیر و تشریح قرآن کریم و بیان مبهمات، محکمات، متشابهات و ... است.
** نظام اخلاقی مقدم بر نظام قانونی
مدرس دانشگاه جامع امام حسین(ع) با اشاره به اینکه پیامبر اسلام(ص) تشکیل حکومت اخلاقی در جامعه آن دوران را مقدم بر نظام قانونی قلمداد می کردند، بیان داشت: هنگام مبعث مسوولیت سنگین رسالت بر عهده ایشان نهاده شد و آن بزرگوار در شرایطی موظف به ابلاغ رسالت الهی خویش به مردم شدند که عربستان، شرایط نابسامان اجتماعی داشت و این امر نشان می داد که رسول خدا(ص) پس از ابلاغ دعوت به اسلام، نه تنها تکذیب می شدند بلکه مشرکان به ایشان تهمت های ناروایی نسبت می دادند و به آزار و اذیت رسول اکرم(ص) می پرداختند. این عوامل سبب شد تا خداوند در این شرایط پیامبر خویش را تقویت کردند و ایشان را برای انجام دادن مسوولیت سنگین رسالت، بیش از پیش آماده سازد.
اخلاق مداری و عقل گرایی از جایگاه پایینی در جامعه آن روزگار برخوردار بود، از این رو ایشان حکومت اخلاق تشکیل دادند و آن را مقدم بر هرگونه نظام حقوقی و قانونی دانستند. یکی از شاخصه‌ های پیامبر اسلام(ص)، تحکیم مبانی اخلاق در میان مردم به شمار می رود. بحث اخلاق در نبوت در حاکمیت نهفته است. والامقامی که مردم را به خدا، قیامت و معاد دعوت می‌کنند، می‌فرمایند روابط انسان‌ ها باید برپایه اخلاق باشد. در حقیقت پیامبر(ص) اخلاق مداری را بنیان نهاد. در اسلام مساله اخلاق به قدری حایز اهمیت است که حضرت محمد(ص) هدف نهایی بعثت خود را تکامل اخلاق قرار دادند.
** امانت داری ویژگی مهم پیامبر اسلام(ص)
وی امین بودن حضرت محمد(ص) را از مهمترین علت های پیامبری ایشان بر جامعه اسلامی دانست و تصریح کرد: رسول اکرم(ص) واسطه میان پروردگار و مردم بودند و این نشان دهنده پیامبری حضرت محمد (ص) در جامعه است، از طرفی دیگر آن بزرگوار نیز حاکم در جامعه بودند و با امانتداری خویش امین مردم محسوب می شدند و به همین دلیل همگان آن والامقام را به عنوان حاکم قبول کردند و زمانی که منازعاتی میان آنها به وجود می‌آمد، پیامبر(ص) را به عنوان حاکم برمی گزیدند. در قرآن کریم خطاب به محمد مصطفی(ص) چندین بار آمده است: «حالا که مردم تو را به عنوان یک حاکم عادل قبول کردند تو هم بیا میان مردم با داد و عدالت داوری کن.» مردم به دلیل امین بودن حضرت محمد(ص) به او اعتماد داشتند، همچنین خانواده و قبیله پیامبر(ص) به گونه‌ای بود که ایشان احترام ویژه ای داشتند.

** پیامبر اکرم(ص)، هدایتگر و حاکمی عادل
حجت الاسلام نبی اللهی با اشاره به اینکه پیامبر اسلام(ص) حاکم و راهنمای دینی بر جامعه آن روزگار بودند، یادآور شد: محمد امین(ص) ‌همواره برای حل و چگونگی برخورد با مسایلی که خلاف مسایل جامعه بود از طرف خداوند دستور می آوردند و خود نیز به مردم احکام را بیان می کردند، بنابراین ایشان هم هدایت کننده مردم و هم حکم کننده میان آنان به شمار می رفتند. ارتباط میان حضرت محمد(ص) و مردم از شفافیت خاصی برخوردار بود. ایشان همواره زندگی در بطن جامعه، پرهیز از دروغ، عهدشکنی و برقراری عدالت اجتماعی را رعایت می کردند و معتقد بودند که حاکم جامعه برای پایداری حکومت و نظام ملزم به رعایت این اصول است.
** اعتماد و عدالت؛ لازمه حکومت بر جامعه اسلامی
مدرس دانشگاه جامع امام حسین(ع) بیان داشت: از نگاه پیامبر(ص) فردی که امور جامعه را بر دست می گیرد باید شاخص ها و معیارهای یک کارگزار دینی را داشته باشد. به عبارتی بایستی همواره با مردم در ارتباط باشد و عدالت اجتماعی را جدی بگیرد و به گونه ای رفتار کند که مردم به او اعتماد کنند زیرا اعتماد میان مردم و حکومت از ضروری ترین ویژگی جامعه اسلامی به شمار می رود. آخرین فرستاده خداوند همواره دروغ گویی را مذمت می کردند چون دروغ زمینه ساز بی اعتمادی است. پایبندی بر پیمان دیگر خصوصیت حاکم جامعه به شمار می رود. میان حاکمان و مردم نباید عهد شکنی باشد و حاکم بایستی به هر عهدی که با مردم می بندد، وفادار بماند. پیامبر(ص) همواره نقض عهد را ناپسند می شمردند. همچنین خداوند در قرآن کریم چندین آیه در باب این مساله بیان کرده و به عذاب ناقضان عهد اشاره کرده است.
حجت الاسلام نبی اللهی در پایان با اشاره به جایگاه بعثت در فرهنگ مسلمانان، گفت: جایگاه بعثت در میان مسلمانان بسیار خاص است و در تمام کشورهای اسلامی به ویژه در ایران روز مبعث جشن گرفته می‌شود. پیامبر اسلام(ص) در طول دوران رسالت خود برای گسترش دین اسلام و رساندن پیام توحیدی به همه ملت ها از هیچ کوششی فروگذاری نکردند و در این مسیر از روش ها و الگوهای مختلف به منظور دعوت ملت ها، اقوام و قبایل دیگر به اسلام، پذیرش توحید و یکتاپرستی استفاده کردند. سالروز مبعث می تواند برای امت و جهان اسلام مقدمه صلح و آرامش و پیروزی اسلام و مسلمانان را بر کفر در پی داشته باشد.

ویژه نامه شهادت امام جواد علیه السلام

تاریخ شهادت: 30 ذیقعده سال 220 هجری

تولد و دوران امامت ایشان:
امام محمد بن علی (ع) معروف به جواد الائمه، تقی و جواد و مکنی به ابوجعفر ثانی   در دهم رجب دیده به جهان گشود . نام پدرش امام علی بن موسی الرضا (ع) امام هشتم شیعیان و مادرش خیزران می‏باشد.

امام محمد تقی (ع) پس از شهادت پدرش امام رضا (ع) درسال 203 قمری، مقام منیع   امامت را در هشت‏ سالگی بر عهده گرفت و آن را به راستی و درستی هدیت کرد و به مقصد  عالی رسانید. مامون عباسی (هفتمین خلیفه سلسله عباسیان) پس از شهادت امام رضا (ع( از امام جواد (ع) دل جویی کرد و دخترش ام الفضل را به عقد وی درآورد.

چگونگی شهادت:
معتصم، خلیفه عباسی و جعفر، پسر مأمون، سمی را در انگور تزریق کردند و برای ام‏فضل فرستادند. ام فضل نیز آن را در میان کاسه‏ای گذاشت و جلو امام جواد علیه‏السلام نهاد و از آن انگور بسیار توصیف کرد. سرانجام آن حضرت از انگور خورد و طولی نکشید که آثار سم را در خود احساس کرد. در همان حال ام‏فضل پشیمان شد و گریه کرد. حضرت به او فرمود: «چرا گریه می‏کنی؟ اکنون گریه تو سودی ندارد. ین را بدان که به سبب ین جنیت، به چنان دردی مبتلا می‏شوی که هرگز علاج ندارد و چنان به تنگدستی افتی که جبران‏پذیر نباشد». بر اثر نفرین آن حضرت، ام‏فضل به دردی بیمار شد که همه اموالش را در راه معالجه آن مصرف کرد، ولی سودی نبخشید و با نکبت بارترین وضع به هلاکت رسید. برادرش جعفر نیز در حال مستی به چاه افتاد و جسد بی‏جانش را از چاه بیرون آوردند. ادامه....

مرقد مطهر امام جواد علیه السلام
امام جواد علیه السلام  در کنار جدش امام کاظم (ع) در مقابر  قریش شهر بغداد - که امروز به آن کاظمین می‏گویند - دفن گردید.

*  دانشنامه امام جواد علیه السلام(شناسنامه - امامت - فضایل - مناظرات  - شهادت امام جواد و ...)

*  خلاصه ای از زندگینامه امام جواد علیه السلام

*  سیمای امام جواد -  زندگی - شهادت

*  امام جواد علیه السلام و راز شهادت

*   فروغی از سیمی نهمین آفتاب

*  امام جواد  علیه السلام الگوی دانشمندان

*   آسمان جود و کرامت(شهادت امام جواد علیه‏السلام )

*   خورشید در خاک (شهادت امام جواد علیه‏السلام)

*   امام جوان / شهادت امام جواد علیه‏السلام

*   شهادت امام جواد علیه‏السلام / یینه حسُن خد

* امام جوان (قطعه ادبی)